fimmtudagur, desember 29, 2011

Vændi er öruggasta starf í heimi og vændiskúnnar eru krútt

Þetta er fyrsti karlmaðurinn sem er nafngreindur af dómstólum sem vændiskaupandi. Gjöriðisvovel: Stefán Þór Guðgeirsson.

Stefán Þór þessi er eins og sjá má einn af þessum vændiskúnnum sem allir geta sammælst um að verða að eiga þess kost að geta keypt sér vændi. Gamall öryrki sem getur ekki lengur reynt við stelpur á börum bæjarins heldur neyðist til að kaupa sér vændi — en á auðvitað samt skilið að fá hlýjan konufaðm til að gleyma einmanaleikanum um stund. Aðallega vill hann þó kúra.

Það er líka mikið lán yfir konum sem selja líkama sinn til slíkra afnota, þær fá útrás fyrir manngæsku sína (og auragræðgi í leiðinni) og vegna þess að viðskiptin eru alltaf á þeirra forsendum þá segja þær bara hingað og ekki lengra takk ef þær vilja ekki framkvæma einhverjar kynlífsathafnir — og það er umyrðalaust virt. Enda bera vændiskúnnar gríðarlega mikla virðingu fyrir vændiskonum (annað en helvítis feministarnir sem hata svoleiðis vændiskonurnar að það er engu lagi líkt). Þær ráða líka algerlega hvort notaður er smokkur og bara segja út með þig góði, ef vændiskvennavinurinn mikli vill eitthvað gera smokklaust en þær ekki.

Þetta vitum við nú öll.

Nema sko hann Stefán Þór. Það virðist alveg hafa gleymt þessum fínu reglum, sem allir hinir fara eftir. Hann nefnilega heimtaði sinn drátt þó vændiskonan væri hætt við vegna þreytu. Þegar hún reyndi málamiðlun og bauð munnmök þá heimtaði hann að enginn smokkur væri settur á hans allra fegursta ljósasprota sem lýsti svo fallega upp skammdegið. Og þegar hann fékk ekki sínu framgengt með því að skipa fyrir, nú þá bara nauðgaði hann konunni.* Misþyrmdi henni svoldið í leiðinni og rændi svo peningum hennar og tölvunni, eftir að hafa rústað íbúðinni.

En þó var þetta svo jafn leikur. Og vændi öllum til hagsbóta. Sérstaklega smjörkúk litla, nauðgaranum geðþekka, því allir eru vændiskúnnarnir góðir strákar sem bera mikla virðingu fyrir konum.

___
* Mér finnst nú ljótt af dómaranum að taka ekki meira mark á Stefáni Þór þegar hann ljóstraði því upp að konan hefði bara kært hann til að hafa af honum fé. Það er nú svo augljós hvati þeirra sem kæra saklausa drengi fyrir nauðgun.

Efnisorð: , ,